Osadnik - istotny element w konserwacji orynnowania

Efektywnie działający system odprowadzania wody deszczowej to nie tylko rynny oraz rury spustowe. Do orynnowania często potrzebne są dodatkowe elementy – w zależności od budowy orynnowania, często niezbędne. Jednym z takich elementów jest osadnik rynnowy.

Co to jest osadnik rynnowy?

Warto zdefiniować, czym dokładnie jest osadnik rynnowy. To część całego układu służącego do odwadniania dachu. Jest to element łączący, dzięki któremu możliwy jest swobodny przepływ wody. W ten sposób unika się jej nagromadzenia, a tym samym wnikania do ścian i fundamentów. Jest to konieczne, ponieważ w innym przypadku mogłoby dojść do zawilgocenia budynku, a co za tym idzie rozwoju pleśni czy też grzybów. Nie jest to jednak jego jedyne zastosowanie, ponieważ sprawdza się on także w przypadku wyłapywania z rynny odpadków, które pojawiają się na przykład w bezpośrednim otoczeniu wysokich drzew.

Do czego służy osadnik rynnowy?

Osadnik rynnowy – zwany także czyszczakiem – to element absolutnie niezbędny w sytuacji, gdy wodę z rynien odprowadza się do studzienek, kanalizacji deszczowej lub rozsączalni. Łączy on bowiem system rynnowy z kanalizacją, umożliwiając przy tym skuteczne odprowadzanie deszczówki. Pełnią one funkcję rewizji – wychwytując zanieczyszczenia. Co więcej, zapewnia także łatwy dostęp do rury spustowej oraz rury kanalizacyjnej. Dzięki temu zanieczyszczenia łatwo usunąć – wystarczy usunąć, podnosząc pokrywę. Osadnik rynnowy zapobiega więc zapychaniu kanalizacji deszczowej i studni chłonnych.

Dzięki temu można więc uniknąć nie tylko zawilgocenia, ale także nagromadzenia się takich odpadów jak liście, gałęzie, szyszki i inne zanieczyszczenia. Zostają one wyłapane przez zamieszczone we wnętrzu produktu sitko. Istotne jest także zapobieganie tworzenia się błota z piasku, który może zapychać rynny po tym, jak zostanie do nich naniesiony przez wiatr.

Jak podłączyć osadnik rynnowy?

Wbrew pozorom osadnik rynnowy nie jest dobierany do rozmiarów innych elementów orynnowania. Musi on jednak łączyć się z rurami spustowymi, a te mają różnorodne średnice. W związku z tym opracowano wiele rozwiązań. Wśród nich są między innymi egzemplarze, w których wykonuje się otwory w klapkach. Tak można podłączyć niezbędne części systemu. Kółko da się także wyciąć samodzielnie lub zlecić to zadanie specjalistom, którzy będą wiedzieli, jak poprawnie połączyć rynny.

Wszystkie osadniki do rynien montuje się w taki sposób, by były one zlicowane z nawierzchnią. Niezbędne jest także osadzenie ich w stabilnym podłożu, na przykład dzięki zastosowaniu betonu. Wcześniej powinno się także ustalić poziom, na którym zamontowana zostanie pokrywa. Najczęściej jest ona równa z nawierzchnią taką jak trawnik, kostka brukowa czy chodnik. Tam też zostanie przeprowadzony wykop. Po połączeniu części do rynien z rurą kanalizacyjną dobrze jest także obetonować jej boki. W trakcie montowania powinno się także zwrócić uwagę, by dostęp do poszczególnych części był prosty, co będzie istotne w przypadku ich awarii czy konserwacji.

Na rynku dostępne są osadniki rynnowe wykonane z polipropylenu, które pasują do szerokiego spektrum rur: 53, 75, 82, 90, 105, 110 i 125 mm. Są one łatwe w montażu, a ich cena waha się od kilkudziesięciu do ponad 100 złotych.

Krótka historia osadników rynnowych

Tak jak osadnik rynnowy jest dziś powszechnie stosowany oraz funkcjonalny, tak zdecydowanie odchodzi się od elementu systemu odprowadzania wody, który przez setki lat odpowiadał za usuwanie deszczówki z dachu. Rzygacze – czy też gargulce – które znane są archeologom i historykom od czasów najdawniejszych, dziś wykorzystywane są tylko w bardzo specyficznym budownictwie. Najprościej rzecz ujmując, rzygacz to ozdobne zakończenie rynny dachowej, pozwalającej deszczówce swobodnie spływać. Są one montowane na rurze spustowej kilka metrów nad ziemią. Woda trafiająca do rzygacza w sposób widowiskowy tryska z paszczy potwora.

Współczesne rzygacze najczęściej wykonane są z blachy miedzianej lub cynkowej i przyjmują formę fantastycznych zwierząt – najczęściej smoków lub gargulców – bądź lwów.